Prawdziwi ludzie i ich wizja

 

Może okazać się, że to co nazywamy Bogiem i co w tak oczywisty sposób sytuuje się w innym planie, który nie podlega ani logice ani czasowej i przestrzennej rzeczywistości, jest jednym z naszych sposobów istnienia, naszym odczuwaniem samych siebie w innym wymiarze bycia. Pessoa

Głębokie wewnętrzne doświadczenie jest dzielone i nie może być nie dzielone. Pragnienie by się nim dzielić przychodzi prawdopodobnie z wtargnięcia refleksji pod wpływem separacji na ja i innych, która to separacja zanika w głębokim wewnętrznym doświadczeniu. Refleksja przychodzi później i jest czyniona z punktu widzenia separacji. Separacja nie jest dzielona. Można to przedstawić w ten sposób: takie wewnętrzne doświadczenie nie może być nie dzielone dokładnie dlatego, że z samej swej natury jest wewnętrznie dzielone, ale nie może ono być bezpośrednio zakomunikowane z punktu refleksji w stanie separacji, i tak pragnienie by się nim dzielić może powstać w separacji, i pragnienie to powstaje z przeoczenia faktu, że doświadczenie to jest już dzielone ze samej swej natury.
Ciała (mentalne lub fizyczne) są tym co separuje (a z nimi słowa i przestrzenna bliskość), pewne uczucia przyciągają odseparowane do siebie i częściowo unicestwiają separację. Świadomość jednoczy w jedni. Separacja zakłada jedność, jedność zakłada separację i nie ma tu finałowej satysfakcji czy rozwiązania tak długo jak każde pragnie czy obawia się innych. Nanamoli Thera

Zaprzeczenie uniwersalnemu porządkowi odkrytemu przez naukę i ucieleśnionemu w jej prawach, nie jest w żadnym wypadku zaprzeczeniem tego, że nauka odkryła jakiś porządek. Ani nie jest to zaprzeczenie istnienia jakiegoś uniwersalnego porządku. Jeżeli jak można pomyśleć, jest uniwersalny porządek o bardziej fundamentalnej strukturze niż ten odkryty przez naukę (choć teoria kwantowa w mętny sposób jest częściowo tego świadoma), możemy całkiem dobrze przyznać temu naukowemu porządkowi ograniczoną ważność w obrębie uniwersalnego porządku (logicy, których zadaniem jest dociekanie tych spraw, w pełni zdają sobie sprawę z tego, że prawa naukowe są tylko prawdopodobne a nie z pewnością prawdziwe). Nanavira Thera

Aby osiągnąć doskonałość, trzeba odejść w sferę nieludzkiego chłodu, a tam człowiek nie miałby serca, żeby kochać własną doskonałość. Pessoa

Wyrocznia, która powiedziała: "Poznaj samego siebie", zadała pracę cięższą niż wszystkie prace Herkulesa i zagadkę bardziej zawiłą niż zagadki Sfinksa. Pessoa

Jeżeli dobrze rozważyć, jak wielki i obchodzący nas jest problem istnienia, tego dwuznacznego, udręczonego przelotnego, przypominającego sen - tak wielkiego i tak nam bliskiego, że kiedy człowiek je sobie uprzytamnia, zaćmiewa wszystkie inne problemy - i jeśli dostrzega się jednocześnie, jak wszyscy ludzie - z niewielkimi i nielicznymi wyjątkami - nie uświadamiają sobie wyraźnie tego problemu, co więcej, wydają się go w ogóle nie dostrzegać, lecz troszczą się raczej o wszystko inne i żyją tylko z dnia na dzień, prawie bez zastanowienia nad dłuższym okresem ich osobistej przyszłości, gdyż albo pod tym względem zadowalają się jakimkolwiek systemem metafizyki ludowej i to im wystarcza - jeśli powiadam, dobrze to zważyć, to można dojść do wniosku, że człowiek zwie się istotą myślącą tylko w bardzo przenośnym sensie. Schopenhauer

Królewska korona i płaszcz nigdy nie są tak wielkie, jak wtedy, gdy odchodzący król porzuca je na ziemi. Pessoa

Najlepszą, godną cesarskiej purpury rzeczą jest abdykacja. Najwyższe cesarstwo należy do Cesarza, który abdykuje z całego normalnego życia i ze współżycia z innymi, bo wtedy troska o władzę przestaje przytłaczać go jak wagon diamentów. Pessoa

„Cały świat jest sceną i wszyscy mężczyźni i kobiety są na niej aktorami” mówi Szekspir. Ale w rzeczywistości tylko mężczyźni i kobiety obserwowani przez publiczność są na niej aktorami. Ja na przykład - i to uważam za jedno z moich największych błogosławieństw, póki trwa - na którego publiczność się nie gapi, nie jestem aktorem ale tylko dekoratorem sceny (scena jest zasłonięta gdy ja i mi podobni się po niej poruszają). (Potem dodane) Lub to jest jak bym chciał by było zawsze. Nanamoli Thera

Gwelfowie byli skłonni przyjąć Dantego z powrotem do Florencji, jeśli na znak pokuty przejdzie nocą po ulicach z płonącą świecą. To właśnie ta świeca, której nie wolno zapalić. Raczej wlec się dalej w ciemności i na obczyźnie. Marai

Imię pod którym jesteśmy znani, jest tylko najbardziej znanym z naszych pseudonimów. Gomez Davila

Być może całe moje wnętrze, to tylko maszyneria do ustalenia tego, kim nie jestem. Pessoa

To nasze oczy oślepiają nas, to nasze uszy czynią nas głuchymi. Nanamoli Thera

Jesteśmy śmiercią. To, co uważamy za życie, to sen rzeczywistego życia, to śmierć tego, czym jesteśmy naprawdę. To światy zmieniają się przed naszymi oczyma. (…) Śpimy a to życie jest naszym snem - nie w sensie metaforycznym lub poetyckim, lecz w sensie rzeczywistym. Pessoa

Możemy starć się nie oto, by poszerzać naszą wiedzę, ale oto, by dokumentować naszą ignorancję. Gomez Davila

To nie zdobycie wiedzy powinno być naszym głównym celem, ale eliminacja ignorancji, która jest fałszywą wiedzą. Wei wu wei

Życie jest codzienną walką z własną głupotą. Gomez Davila

Nie znam nic wspanialszego, ani odpowiedniejszego dla prawdziwie wielkiego człowieka niż cierpliwa i ekspresyjna analiza naszych form nieznajomości siebie, świadome rejestrowanie nieświadomości naszych świadomości, metafizyka autonomicznych cieni, poezja zmierzchu deziluzji. Pessoa

„Wybaw mnie od tej godziny” - głosi Naśladowanie. „Wybaw mnie od wszystkich godzin” byłoby słuszniejsze. Cioran

Spójrz w serca ludzi wokół ciebie. Odnajdziesz różnorodność doświadczeń, przez które nie byłbyś w stanie przejść nawet przez tysiące lat. Ucz się z cierpienia innych i oszczędź sobie własnego. To nie doświadczenia potrzebujesz, ale wolności od wszelkiego doświadczenia. Nisargadatta Maharaj

Jedyna prawdziwa arystokracja polega na tym, że nigdy się niczego nie dotyka. Nigdy się nie zbliżać – oto co znaczy być szlachcicem. Pessoa

Świadek zaangażowany w to co postrzega, jest osobą; świadek stojący osobno, nieporuszony i niedotykalny, jest wieżą obserwacyjną rzeczywistego, punktem w którym przytomność, nierozłączna z niemanifestującym się, wchodzi w kontakt z zamanifestowanym. Nisargadatta Maharaj

„To tylko eskapizm” powiadają ale gdyby nagle uwierzyli, że ucieczka rzeczywiście jest możliwa czy mamy przypuszczać by nie skorzystali? Nanamoli Thera

Był czas, że zbiegów z obozów koncentracyjnych nazywano eskapistami. Lec

Broń posterunku który ci wyznaczyła Natura! Jaki to posterunek? Pytasz. Prawdziwego człowieka. Seneka

To siła charakteru, a nie wiedza jest najmocniejszą, wewnętrzną obroną dla człowieka. Jeśli ją utraci, staje się igraszką okoliczności. Le Bon

Życie nasze, powiedział Pitagoras, podobne jest wielkiemu i ludnemu zebraniu na czas olimpijskich igrów; jedni ćwiczą ciała, aby osiągnąć chwałę w zapasach; drudzy wynoszą towary na sprzedaż dla zysku; są inni, wierzę nie najgorsi, którzy nie szukają innej korzyści, jeno patrzeć jak i dlaczego każda rzecz się dzieje, i być spektatorami życia drugich, aby o nim sadzić i wedle tego kierować swoim. Montaigne

Utrzymywać samodyscyplinę i obserwować, jak odsłania się życie, jak ludzie odrzucają maski, milczeć i obserwować – co za przeżycie! Marai

Przeciwstawiając się współczesnemu usuwaniu tajemnicy, stwierdźmy jej wszechobejmującą obecność. Gomez Davila

Powiecie na to, że nie wiemy, czym jest życie, a jednak żyjemy … Ale czy rzeczywiście żyjemy? Czy życie bez świadomości tego, czym jest życie, można nazwać życiem? Pessoa

Życie dąży w sekrecie (choć czasami o tym krzyczy, tylko my nie słyszymy) do tego, żeby przestać być. Ceronetti

Żyć jest bardzo niezdrowo. Kto żyje, ten umiera. Lec

Nieśmiertelny jest również ten, co się nie narodził. Lec

Jestem człowiekiem dla którego świat zewnętrzny jest wewnętrzną rzeczywistością. Czuję to nie metafizycznie, lecz zmysłami, które służą do rejestrowania rzeczywistości. Pessoa

Przyczyną mdłości są uczucia. Na dnie serca jest tylko ropa, są ciepłe fetory. Więc pragnę zwrócić moją odrębność w stronę umysłu nieskalanego pomyjami życia, oczyszczonemu ze zmysłowych osadów, ku myśli białej i chłodnej jak marmur, myśli zerwanej z łańcucha duszy. Niech żaden ślad emocji nie zakłóci spokoju twych sądów. Długo grałeś pierwsze skrzypce wśród pozorów tego świata. Przyszedł czas, byś znalazł w sobie — wyzbywając się liryzmu surową moc oddzielenia, która uzbroi umysł w kolce. Spójrz na to, co przydarza się innym i tobie samemu, tak jakbyś nie był nikim, jak gdyby nikt nikim nie był; patrz jak diabeł, którego zbrzydziło zło, jak demon, który przekroczył zakaz. A wtedy Stawanie się — przerażone obiektywnym chłodem umysłu — ostatecznie zawiesi swój krok.

Cioran

Jeżeli postrzegamy ten świat jako złudzenie lub zjawę, możemy też postrzegać wszystko, co nam się wydarza, jako sen, coś co udawało, że istnieje, dopóki spaliśmy. Wówczas rodzi się w nas subtelna i głęboka obojętność wobec wszystkich życiowych przykrości i niepowodzeń. Pessoa

Między trzęsieniem ziemi i wojenną masakrą nie ma dla mnie większej różnicy niż między morderstwem za pomocą kuchennego noża i morderstwem za pomocą sztyletu. Immanentny potwór, który zamieszkuje materię, tak samo się posługuje – na swoją korzyść lub niekorzyść, co jak się zdaje, jest mu obojętne – poruszeniem głazu gdzieś w górze, jak poruszeniem zazdrości lub żądzy w ludzkim sercu. Głaz spada i zabija człowieka; żądza lub zazdrość uzbrajają rękę i ręka zabija człowieka. Pessoa

Nie chciałem odczuwać życia ani dotykać rzeczy, wiedząc z doświadczenia, że kiedy tylko mój temperament wchodzi w zaraźliwy kontakt ze światem, odczuwanie życia jest dla mnie zawsze bolesne. Jednak unikając tego kontaktu, izolowałem się, a izolując się, zaogniałem moją już i tak nadmierną wrażliwość. Pessoa

Nie pragnę zrozumieć, nie analizować ... Postrzegać się jako część natury, obserwować swoje wrażenia jak łąkę ...to jest prawdziwa mądrość. Pessoa

Tylko niewielu rodzi się szlachetnymi, lecz jeszcze mniej umiera szlachetnie. Gomez Davila

Prawdziwym mędrcem jest ten, kto nastraja się w taki sposób, aby zewnętrzne zdarzenia wpływały nań w jak najmniejszym stopniu. W tm celu musi się opancerzyć, otaczając się taką rzeczywistością, która jest dla niego bliższa niż faktu, dzięki czemu fakty będą do niego docierać poprzez tą rzeczywistość - i do niej dostrojone. Pessoa

Postrzeganie naszego największego lęku jako incydentu bez znaczenia, nie tylko w życiu wszechświata, ale i w życiu naszej duszy, to początek mądrości. Utrzymanie tej perspektywy w samym środku tego lęku to pełna mądrość. W chwili gdy cierpimy, ludzki ból wydaje się nam nieskończony. Ale nawet ludzki ból nie jest nieskończony, bo nic, co ludzkie, nie jest nieskończone, a nasz ból nie ma żadnej wartości poza tym, że jest bólem którego doświadczamy. Pessoa

Inni wyższego rodu, odrzucili wszelką działalność publiczną, nie chcąc i nie pragnąc niczego, i starają się nieść na kalwarię zapomnienia krzyż samego bycia. Daremny to trud, jeśli nie ma się tego co miał niosący Krzyż - świadomości o boskim rodowodzie. Pessoa

Trzeba by było umieć połączyć przeciwieństwa, miłość cnoty z obojętnością na opinię publiczną, zamiłowanie do pracy z obojętnością na sławę, troskliwość o zdrowie z obojętnością dla życia. Chamfort

Wyrzec się życia, aby nie wyrzekać się samego siebie. Pessoa

Wyrzekając się świata i majątku, znalazłem szczęście, spokój, zdrowie, nawet bogactwo; i wbrew przysłowiu spostrzegam, że kto opuszcza grę, wygrywa. Chamfort

Wspaniałość ducha wywodzi się czasem z cierpliwie przezwyciężanej mierności. Gomez Davila

Każda przyjemność jest występkiem, bo szukanie przyjemności jest tym, co robią wszyscy, a jedynym naprawdę poważnym występkiem jest robienie tego, co wszyscy. Pessoa

Pytałem pana N... czemu żadna przyjemność nie ma nad nim władzy; odparł: „To nie znaczy, abym nie był wrażliwy na nie, ale nie ma ani jednej, która by mi się nie zdawała przepłacona. Sława naraża na potwarz, szacunek ludzki wymaga nieustannych starań; przyjemności – ruchu i zmęczenia. Życie towarzyskie pociąga tysiąc utrapień; wszystko widzą, znają, sądzą, świat nie przedstawia dla mnie nic takiego, abym wchodząc w siebie samego, nie znalazł tegoż samego w lepszym gatunku. Z tych po sto razy ponawianych doświadczeń wynikało, że nie będąc z natury apatyczny ani obojętny, popadłem w jakiś bezwład: doraźne moje położenie zawsze mi się wydaje najlepsze, ponieważ zaleta jego mieści się w tym bezruchu i rośnie wraz z nim. Miłość jest źródłem udręki; rozkosz bez miłości parominutową przyjemnością; małżeństwo gorsze niż wszystko inne; zaszczyt ojcostwa wiedzie za sobą szereg niedoli; dom otwarty to zajęcie godne oberżysty. Nędzne pobudki, które sprawiają, że świat poszukuje człowieka lub szanuje go, są zbyt przejrzyste, mogą zmamić chyba głupca albo pochlebić człowiekowi śmiesznie próżnemu. Stąd wyciągnąłem wniosek, że spokój, przyjaźń i myśl to jedyne dobra, które przystały człowiekowi, skoro przekroczył wiek szaleństwa”. Chamfort

Tak jak elektryczność jest uczyniona z pozytywnego i negatywnego przepływu – tak też ludzkie życie jest systemem atrakcji i odpychania. Zgaś przepływ jeżeli pragniesz spokoju. - Tak, ale gdzie jest wyłącznik? Nanamoli Thera

Człowiek bez zasad bywa też człowiekiem bez charakteru, gdyż jeśliby się urodził z charakterem, poczułby potrzebę stworzenia sobie zasad. Chamfort

Na palcach rąk można policzyć życia, które związane są ze swoim przeznaczeniem, prawie wszystkie są bowiem bezwolnymi szeregami przyczyn i skutków. Gomez Davila

Życie bez celu jest błądzeniem. Seneka

Jest w najwyższym stopniu trudne być naturalnym. Jest w najwyższym stopniu nienaturalne być normalnym. Nanamoli Thera

Mnie się zdaje, że nawoływać do bohaterstwa może tylko ktoś, kto sam jest bohaterem. Witkacy

Wędrujemy po opuszczonych miejscach, gdzie odnaleźć można wiele traktów i ścieżek z których wnioskujemy o ruchach bohaterów i bogów i tak tkamy historię. Ale gdyby nasza wizja stała się jaśniejsza, moglibyśmy odkryć, że wszystkie te trakty i ścieżki są wydeptane przez nas samych w czasie naszych wcześniejszych wędrówek. Nanamoli Thera

N... powiedział, że człowiek rozumny, przenikliwy i wiedzący społeczeństwo takim jak jest, znalazłby wszędzie tylko gorycz. Trzeba brać rzeczy od wesołej strony, przyzwyczaić się, patrzeć na ludzi jak na pajaców, a na społeczeństwo jak na deskę, po której ci pajace skaczą. Z tą chwilą wszystko się zmienia, poszczególne profesje, właściwe im próżnostki, odcienie ich u różnych ludzi, hultajstwa, szalbierstwa, wszystko robi się zabawne i – człowiek żyje zdrów. Chamfort

… to zażyłość z ludźmi, a nie zwykły kontakt, jest czynnikiem szkodliwym. Pessoa

Poszukiwanie „fascynujących” różnic między ludźmi wiedzie do odkrycia „przerażającej” jednakowości ludzi. „Fascynujących”ponieważ zawsze ma się nadzieję spotkać cudowną osobę, która będzie „radykalnie odmienna” i w końcu nasze poszukiwania ustalają fakt, że ludzie są nieznacznymi wariacjami na ten sam ludzki temat i jest „przerażające” odkryć, że to poszukiwanie było po prostu ucieczką od monotonii. Nanamoli Thera

Człowiek, który z wytrwałością nie pozwala się uginać ani swemu rozumowi, ani swej uczciwości, ani nawet swej sumienności pod ciężarem żadnego z bezmyślnych lub niemoralnych konwenansów społecznych, który nie ustępuje nigdy w wypadkach, kiedy interes nakazuje mu ustąpić, kończy niechybnie na tym, że zostaje bez poparcia i przyjaciół, oprócz istoty abstrakcyjnej, która nazywa cnotą i która pozwala mu umrzeć z głodu. Chamfort

...niechby się ze mną większość ludzi nie zgadzała, a twierdziła przeciwnie niż ja, aniżeliby ja sam, jedną jednostką będąc, miał nosić w sobie rozdźwięk wewnętrzny i sprzeczne myśli wygłaszać. Platon

Mam wrażenie, że jeszcze nigdy w życiu nie miałem wszystkiego do tego stopnia, tak absolutnie gdzieś – i pewnie dlatego jest mi tak dobrze. Bobkowski

Wszystkie te niefortunne przypadki naszego życia, kiedy jesteśmy śmieszni, żałośni lub lekceważeni, powinniśmy traktować, w świetle naszych wewnętrznej jasności, jako niewygody podróży. Jesteśmy na tym świecie tylko pasażerami, podróżnikami, chcąc nie chcąc, między niczym a niczym lub między wszystkim i wszystkim, i nie powinniśmy przypisywać zbyt dużej wagi do przykrych niespodzianek na trasie, do wybojów na drodze. Pessoa

Jeżeli wrażliwy i prostolinijny człowiek przejmuje się złem i niesprawiedliwością świata, to w naturalny sposób najpierw próbuje zaradzić ich najbardziej bezpośrednim przejawom - a znajdzie je w samym sobie. Ta praca zajmie mu całe życie. Pessoa

Nie akceptuję, nigdy nie akceptowałem i chyba nigdy nie zdołam zaakceptować tego zwyrodniałego poglądu, zgodnie z którym jesteśmy, jako dusze, konsekwencjami materialnej rzeczy zwanej mózgiem, której przyrodzonym lokum jest inna materialna rzecz, zwana czaszką. Pessoa

Nie posiadam własnego ciała - jak wiec mógłbym posiąść coś ciałem? Nie posiadam własnej duszy - jak więc mógłbym posiąść coś duszą? Pessoa

Immanentna jałowość wszystkich form działania już od czasu mojego dzieciństwa była jednym z najukochańszych kryteriów mojej obojętności - obojętności nawet wobec samego siebie. Pessoa

Prawdziwa inteligencja by inspirować, nie musi działać. Wystarczy sama jej obecność. Gomez Davila

Z mojej odmowy współpracy ze światem zewnętrznym wynika, między innymi, ciekawe zjawisko psychiczne.

Wstrzymując się całkowicie od działania i traktując wszystko obojętnie, udaje mi się widzieć świat zewnętrzny (kiedy poświęcam mu uwagę) z doskonałą obiektywnością. Skoro nic mnie w nim nie absorbuje ani nie daje powodu, aby go odmieniać, nie odmieniam go. Pessoa

Kiedy mierzymy wysoko, nie ma publiczności zdolnej stwierdzić, czy trafiamy. Gomez Davila

Momentem największej jasności ludzkiego umysłu jest ten, w którym człowiek wątpi w swoje wątpienie. Gomez Davila

Człowiek wyższy różni się od człowieka niższego i od jego zwierzęcych braci prostą cechą ironii. Ironia jest pierwszym symptomem tego, że świadomość stała się świadoma. A można przechodzić przez dwa etapy: etap, który wyznaczył Sokrates, mówiąc: "Wiem, że nic nie wiem", i etap, który wyznaczył Sanches, mówiąc "Nie wiem nawet tego, ze nic nie wiem". Na pierwszym etapie wątpimy w siebie w sposób dogmatyczny i każdy wyższy człowiek ten etap osiąga. Na drugim etapie wątpimy w siebie i w swoje zwątpienie; i niewielu go osiągnęło. Pessoa

Z czego zrezygnowaliśmy? Z pozorów. Ta rezygnacja jest bardzo trudna, bo one są przecież samą „substancją” życia. Cioran

Przynależność do jakiejś szkoły myślenia powoduje, że traci się własną indywidualność, zaś brak takiej przynależności uniemożliwia zdobycie prestiżu. Le Bon

W tym kolektywnym świecie (kolektywne są w nim szaleństwo i zagłada, przed czym nie ma indywidualnej ucieczki) a więc w tym kolektywnym świecie pozostać prywatnym człowiekiem i wytrwać jako prywatny człowiek: nie potrafiłbym chyba chwilowo wskazać bardziej heroicznego przedsięwzięcia. Kertesz

Nie wystarczy nie należeć do niczego, trzeba możliwie dokładnie wiedzieć, do czego się nie należy. Kertesz

Żeby ktoś nie zależał od nikogo, żeby był człowiekiem według swego serca, według swoich zasad, według swoich uczuć, oto co spotykałem najrzadziej. Chamfort

Choremu moralnie choroby szybko zaczynają wydawać się samym zdrowiem. Gomez Davila

Jeżeli rzeczywiście mamy coś zdziałać, jeśli jakiś cel wciąga nas bez reszty, to nie możemy wymagać, byśmy byli w ciągłej dyspozycyjności wobec bliźnich, byśmy poświęcali czas na przypadkowe dobre uczynki. Ortega y Gasset

Człowiek wybrany czy wybitny odczuwa wewnętrzną potrzebę odwoływania się do norm zewnętrznych, od niego samego doskonalszych, którym dobrowolnie może służyć. Ortega y Gasset

...podziału ludzkości na dwa typy osobników – tych, którzy stawiają sobie duże wymagania, przyjmując na siebie obowiązki i narażając się na niebezpieczeństwa i tych, którzy nie stawiają sobie samym żadnych specjalnych wymagań, dla których żyć, to pozostawać takim, jakim się jest, bez podejmowania jakichkolwiek wysiłków w celu samodoskonalenia, to płynąć przez życie jak boja, poddając się biernie zmiennym prądom morskim. Ortega y Gasset

Przypomnijmy, że człowiek wybitny tym się różni od człowieka pospolitego, że ten pierwszy ma duże wymagania wobec siebie samego, natomiast ten drugi, zachwycony własną osobą, niczego od siebie nie wymaga, będąc zupełnie zadowolonym z tego czym jest. W przeciwieństwie do tego, co się powszechnie sądzi, to właśnie ludzie wybrani, a nie masy, żyją w prawdziwym poddaństwie. Życie nie ma dla nich smaku, jeśli nie polega na służeniu czemuś transcendentalnemu. Dlatego też takiej służby nie odbierają jako ucisku Ortega y Gasset

„Szczęście – powiedział N... nie jest rzeczą łatwą. Bardzo trudno jest znaleźć je w sobie, a niepodobna gdzie indziej”. Chamfort

Najwyraźniejszą oznaką mądrości to stałe zadowolenie; oblicze jej jest jako horyzont nad księżycem, zawsze pogodny. Montaigne

Jak się dowiedzieć, że się ma rację? Kryterium jest proste: jeśli inni się od was odsuwają, bez wątpienia jesteście bliżej istoty rzeczy niż oni. Cioran

Nie zna się wcale człowieka, jeśli się nie zna go bardzo dobrze; lecz mało jest ludzi zasługujących, żeby ich studiowano. Stąd pochodzi, że człowiek prawdziwej wartości nie kwapi się w ogóle, żeby być znanym. Wie o tym, że mało ludzi może go ocenić, że każdy z tej małej liczby posiada swoje stosunki, swoje interesy, swoją miłość własną, co przeszkadza mu udzielać zasłudze takiej uwagi, jakiej trzeba, żeby ją umieścić na właściwym miejscu. Co do pochwał banalnych i zużytych, którymi ją darzą, skoro podejrzewają jej obecność, nie mogą one pochlebić zasłudze. Chamfort

Akt cnoty, poświęcenie albo swych interesów, albo siebie samego jest potrzebą duszy szlachetnej, miłością własną serca udzielającego się i, w pewnym znaczeniu, egoizmem wielkiego charakteru. Chamfort

Jest rodzaj geniuszy, który odkryć potrafią jedynie geniusze. Lec

Mieć „kulturę geniusza” znaczy umieć z radością uznać coś wyższego od nas, niedostępnego i zaakceptować to jako możliwość własnego dźwignięcia się w górę: a więc nie ma tu śladu niechęci wobec tamtego, że wspiął się tak wysoko, lecz przeciwnie, radość, że samemu można się znaleźć obok niego. Liiceanu

Jest coś definitywnie nikczemnego w tym, kto uznaje tylko sobie równych, kto mozolnie nie szuka lepszych od siebie. Gomez Davila

Szlachetny jest nie ten, kto uważa że istnieją gorsi od niego, lecz ten, kto umie dostrzec lepszych od siebie. Gomez Davila

Człowiekiem szlachetnym jest ten, który stawia sobie wymagania, jakich nie stawiają mu okoliczności. Gomez Davila

Mało trzeba by uczynić mędrca szczęśliwym, nic nie może głupca uczynić szczęśliwym; dlatego prawie wszyscy ludzie są nieszczęśliwi. La Rochefoucauld

Inteligencja jest pociągiem z którego tylko nieliczni nie wysiadają – jeden za drugim – na kolejnych stacjach. Gomez Davila

Nie powinniśmy się starać, by inteligentna myśl wydawała się inteligentna temu, komu brakuje inteligencji. Gomez Davila

Święty Hieronim powiada, że nie warto grać na cytrze przed osłem. Marai

Nie otchłań dzieli, ale różnica poziomu. Lec

Wśród ślepców i jednooki zaniewidzi. Lec

Cóż z szerokich horyzontów, najczęściej można je odsłonić tylko w najwęższym kręgu. Lec

Odrzucenie jakiejś ogólnej idei jest pierwszym zwiastunem tego, że zaczynamy rozumieć. Gomez Davila

Nadzieja jest tylko szarlatanką, która nas oszukuje ustawicznie. I dla mnie szczęście zaczęło się od chwili, kiedy ją utraciłem. Chętnie bym umieścił nad bramą do raju wiersz, który Dante umieścił nad wejściem do piekła: Lasciate ogni speranza, voi ch'intrate. Chamfort

Jasność umysłu jest szczepionką przeciw życiu. Cioran

Że patrzyłem bez trwogi w oczy śmierci? Patrzyłem przecie przedtem w oczy życiu. Lec

Śniła mi się reklama środków antykoncepcyjnych: „Nie urodzeni będą was błogosławić!” Lec

Zastanawiam się co Kodeks powinien karać bardziej: umyślne czy nieumyślne spowodowanie życia? Lec

Wartość człowieka mierzy się jedynie tym, czego nie zrobił, chwilami jego powściągów i zamyślenia. Cioran

Myślę, że jedynym udanym momentem historii jest starożytność w Indiach, gdzie człowiek wiódł życie kontemplacyjne, poprzestawał na przyglądaniu się rzeczom, rezygnując z zajmowania się nimi. Tylko wówczas życie kontemplacyjne było rzeczywistością. Cioran

Przez kogo zaznałeś szczęścia, przez tego też zaznasz nieszczęścia. Błogosławiony przez bogów, kto nie przywiązuje się do nikogo. Cioran

Szczęście jest kwestią dyscypliny. Marai

N... powiedział, że gonić za fortuną kosztem nudy, zabiegów, nadskakiwania możnym, zaniedbywania uprawy własnej duszy i myśli, to znaczy łowić płotkę na złoty haczyk. Chamfort

Cierpimy, skoro tylko potrzebujemy kogoś lub czegoś. Cioran

Wyrzucam sobie, że nie uczyniłem nic, aby uniknąć narodzin. Cioran

Nie trać czasu na krytykowanie innych, ganienie ich dzieł; pracuj nad swoim, poświęcaj mu wszystkie godziny. Reszta to czcza gadanina albo wymysł. Trzymaj się tego, co w tobie prawdziwe albo nawet „wieczne”. Cioran

Różnica między teoretykiem religii i wierzącym jest równie wielka, jak między psychiatrą i wariatem. Cioran

Tak się wzdragam przed działaniem, że aby na cokolwiek się zdecydować, muszę wpierw przeczytać jakąś biografię Napoleona... Cioran

Jestem realistą. Nie zapominam nigdy, że życie to sen. Lec

Czasami zdaje mi się, że istnienie jest powszechną halucynacją ludzkości. Lec

Im czystsze ofiary, tym brudniejsze ręce morderców. Lec

Często dach nad głową nie pozwala ludziom rosnąć. Lec

Tam gdzie zapuszczasz korzenie, badaj od razu, jak wysoko będziesz mógł wyrosnąć. Lec

Jakże trudno wieść szczęśliwe życie pasterza wśród tych baranów! Lec

Nie dajmy głupim opinią przyjemności oburzania nas. Gomez Davila

Rozwaga i ostrożność, z jaką porusza się ten, kto kroczy między przepaściami, wydaje się bojaźliwością temu, kto krąży ulicami. Gomez Davila

Umysł osiąga doskonałość dzięki jednej rzeczy: dzięki niezmiennej wiedzy o tym co dobre i złe. Seneka

Uważam, iż wielkie duchy w równym stopniu są niezdatne do małych rzeczy, jak małe do wielkich. Montaigne

Ale już takim przywiązaniom, które odrywają mnie od siebie i wiążą gdzie indziej, tym opieram się ze wszystkich sił. Moje mniemanie jest, iż trzeba się użyczyć drugim, ale dawać się jeno sobie samemu. Montaigne

Nikt nie rozdaje pieniędzy drugim; każdy rozdaje im swój czas i życie. W niczym nie jesteśmy tak rozrzutni jak w tych rzeczach, w których skąpstwo byłoby chwalebne i pożyteczne. Montaigne

Sekretem szczęścia jest unikanie Trwogi (niepokoju, splinu, nudy, winy, strachu, wyrzutów sumienia, chandry). Błędem jest uważać szczęście za stan pozytywny. Przez usunięcie Trwogi, warunku wszystkich nieszczęść, jesteśmy gotowi otrzymać wszelkie błogosławieństwa do których jesteśmy uprawnieni. Connolly

Nierzeczywiste to to co trzyma nas z dala siebie samych i większość przyjemności jest nierzeczywista. Connolly

Sława wystawia często człowieka uczciwego na te same próby co bogactwo; to znaczy, że jedno i drugie, zanim dadzą się zdobyć, zmuszają go do robienia lub znoszenia rzeczy niegodnych jego charakteru. Człowiek cnoty nieustraszonej odtrąca wtedy jedno i drugie, zamyka się w osamotnieniu lub niepowodzeniu, a czasem w jednym i drugim. Chamfort

Zalety zbyt wielkie czynią często człowieka nieodpowiednim dla społeczeństwa. Nie chodzi się na targ ze sztabami złota, idzie się albo ze srebrem, albo z drobną monetą. Chamfort

Tak jest z wartością ludzi, jak z wartością diamentów. Do pewnego stopnia wielkości, czystości, doskonałości mają swoją cenę stałą i oznaczoną, lecz ponad ten stopień stają się bezcenne i zgoła nie znajdują nabywców. Chamfort

Mało jest wad, które w tym stopniu przeszkadzają w pozyskiwaniu licznych przyjaciół, w jakim mogą to sprawić zbyt wielkie zalety. Chamfort

Dla mnie szlachectwo to synonim życia pełnego trudu i wyrzeczeń, zawsze gotowego do doskonalenia się, do przechodzenia od tego co już jest, do wyższych jeszcze celów i obowiązków. Ortega y Gasset

... człowiek – niezależnie od tego czy ma na to ochotę, czy nie – jest istotą, która ma wręcz organiczną potrzebę poszukiwania jakiejś wyższej instancji. Jeśli uda mu się samemu ją odnaleźć, okaże się, że jest człowiekiem doskonalszym; jeżeli nie, okaże się człowiekiem masowym, któremu ktoś musi ją podsunąć. Ortega y Gasset

Szlachectwo określają wymagania i obowiązki a nie przywileje. Ortega y Gasset

Człowiek jest intelektualnie masowy wtedy, gdy postawiony wobec jakiegoś problemu zadowala się tymi myślami, które na ten temat przyjdą mu akurat do głowy. Człowiekiem wybitnym jest natomiast ten, kto nie zadowala się tym, co mu od razu, bez uprzedniego wysiłku, przyjdzie do głowy, lecz za godne siebie uznaje jedynie to co go jeszcze przewyższa, a czego poznanie i zrozumienie wymaga zdwojonego wysiłku. Ortega y Gasset

To właśnie są ludzie wybrani, szlachetni, jedyni, którzy umieją być aktywni a nie tylko reaktywni, dla których życie jest ciągłym napięciem, nieustannym treningiem. Trening = askesis. To są właśnie asceci. Ortega y Gasset

Ty mężu zacny, obywatelem będąc Aten, miasta tak wielkiego i tak sławnego z mądrości i siły, nie wstydzisz się dbać i troszczyć o pieniądze, abyś miał ich jak najwięcej, a o sławę, o cześć, o rozum i prawdę, i o duszę, żeby była najlepsza, ty nie dbasz i nie troszczysz się o to? Platon